فهرست مطالب پانصدوهفتادمین شماره بهاریه: از یک نامه: باغ آلبالو روزهـای کـرونایی: روزنوشتهای یک فیلمنامهنویس/ نوستالژی در سال کرونا/ روزهای تاجگذاری!/ دیوانه شدم اما.../ غرنتینه!/ فرانسویها در قرنطینهی تلویزیون؛بحران کرونا در فرانسه/ خلوتگزینی عادتمان است/ شادمانیهای کوچک سینمای ایران رویداد: سینماویروس!: مرور خبرهای فروردین درگذشتگان: مرگ یک استاد؛ منوچهر شمسایی، که دیر شناختم فرزانه تأییدی: غریبانه/ گریز ناگزیر و جوانمرگی هنری همایون خسروی: با ویولنسل در سینمای موج نو سیامک شایقی: در کمال مهرورزی/ ارزش سکوت/ مرگی آن قدر غریبانه که نتوانستیم همراهیاش کنیم [ادامه]
/ شرحی از تکاپوهای یک عشق فیلم/ سینمای سحرانگیز، قاتل سیامک شایقی بود تلویزیون: نگاهی به مجموعهی «دورهمی»: هوای تازه و هیچستان مدیری/ به کام سینما به نام «پایتخت»: بحثی نظری به مناسبت پخش فصل ششم پایتخت نقـد فیلم: خروج (ابراهیم حاتمیکیا)/ طلاقم بده به خاطر گربهها (محمدعلی سجادی)/ دوئت (نوید دانش)
سینمای جهان نمای دور: رقیب بندانگشتی نتفلیکس/ مستندی تازه دربارهی زندگی حرفهای کوبریک/ قرنطینه از نگاه دیوید لینچ و اسپایک لی/ فیلمسازی و برنامهسازی پس از کرونا/ چشم‌انداز سینمای پس از کرونا/ خبرهایی از فیلم تازهی اسکورسیزی فانتزیهای آینده، کابوسهای امروز: فیلم‌های علمیخیالی و فانتزیهای ضدآرمانشهری در دوران کرونا فیلم روز: مستأجر (دیوید و آلکس پاستور) / جنتلمن (گای ریچی) / زنان کوچک (گرتا گرویگ) / نگاهی دیگر به انگل نمای متوسط: امواج (تری ادوارد شولتس)/ روز دیگری از زندگی (رائول دلا فوئنته و دامیان نینو)/ پادشاهی (شینسوکه ساتو)/ سرزمین عسل (تامارا کوتوسکا و یوبومیر استفانوو) . پرونده یک سریال: آدمهایی معمولی در وضعیتی غیرعادی؛ «پایتخت6» رسم این روزگار/ این آدمهای معمولی/ سینرژی/ تهماندهای از یک نام/ جذاب به ساعت اکنون/ نگاهی به موسیقی پایتخت/ سازندگان پایتخت به کدام ریزهکاریهای زندگی مردم شمال دقت کردهاند؟/ جغرافیای آشنا، نقش‌های آشناتر/ آستانه‌ی تحمل ما مخاطبان پایتخت/ یک خانوادهی کاملاً معمولی/ پاشنهای که نمیچرخد/ چرا پایتخت را نمیبینیم؟/ شخصیت‌های پایتخت هیچچیز بینقص نیست : گفت‌وگو با الهام غفوری، تهیهکننده ریتم تدوین را تصویرهای گرفتهشده تعیین میکند: گفت‌وگو با خشایار موحدیان، تدوینگر خیال راحتتر، کیفیت بهتر: گفت‌وگو با امیر معقولی و فرشاد گلسفیدی، مدیران تصویربرداری هما قدیس نیست!: گفت‌وگو با ریما رامینفر دیگر هیچوقت نقش یک زن شمالی را نخواهم پذیرفت: گفت‌وگو با نسرین نصرتی زندگیام را روی «پایتخت» گذاشتهام: گفت‌وگو با هومن حاجیعبداللهی بازگشت باشکوه و تراژیک بهبود!: گفت‌وگو با مهران احمدی
همچون در یک آینه (103): نگاهی به بازی بازیگران در آثار فریدون جیرانی
سالها بعد از «صعود» (۱۳۶۶) ݈ نوشتن فیلمنامههای فراوان برای سینمای ایران، فریدون جیرانی بار دیگر پشت دوربین قرار گرفت و «قرمز» (۱۳۷۷) را ساخت. فیلمی دربارهی فروپاشی عصبی هستی مشرقی (هدیه تهرانی) که شوهری شکاک و بیمار او را آزار میداد. او در «آب و آتش» (۱۳۸۰) به زندگی مریم (لیلا حԧتمی) پرداخت که مجید شهلا (آتیلا پسیانی) پاپی زندگی او شده و دست آخر زهرش را به جان این زن جوان میریزد. در «شام آخر» (۱۳۸۰) جیرانی سراغ زندگی مهین مشرقی (کتایون ریاحی) میرود که از شوهرش محسن مشرقی (آتیلا پسیانی) جدا شده و این بار دانشجوی جوانش مانی معرفĠ(محمدرضا گلزار) دلبستهی او میشود اما دخترش ستاره (هانیه توسلی) این عشق را ویران میسازد. اگرچه در «صورتی»...
[ادامه]
پویا مهرابی: خوانندگان و همراهان همیشگی ماهنامه «فیلم» که طی روزهای اخیر نگران قدیمیترین نشریه سینماییĠکشور بوده و هستید اعلام میدارم که در زمان حیات پدرم اختلافاتی بین آقایان مسعود مهرابی، هوشنگ گلمکانی و عباس یاری وجود داشت که متاسفانه ادامهدار نیز بوده و در روزهای پایانی حیات پدرم به اوج رسید و همان زمان آقایان یاری و گلمکانی تصمیم به جدایی گرفته بودند و در نتیجه پیگیر درخواست مجوز ماهنامه از وزارت ارشاد شدند. اختلافات طی سالهای همکاری به حدی بود که قبلا نیز آقای گلمکانی (حدود هفت سال قبل) درخواست مجوز ماهنامه داده بودند اما به مشورت برخی بزرگان، آن را پیگیری نکرند. تنها دو هفته پس از فوت مسعود مهرابی، در تاریخ ۲۶ شهریور ماه
[ادامه]
هیچ هنری در خلاء زیست نمیکند. هرچه هنر مردم پسندتر باشد و تعداد وسیعتری از مردم را به خود جلب کند، به ارزش‌های اجتماعی و رسوم و عرف مخطبانش نزدیکتر خواهد بود. سینما بч عنوان رسانهای بسیار مردمی و صنعتی که درگیر خطرات تجاری بزرگ نیز هست طبعاً میتواند مسئول فشارهای اقتصادی و اجتماعی باشد. برای مثال، درک بسیاری از آثار سینمای آمریکا نیاز به تحلیل فشارهای اجتماعی و اقتصادی بر روی محصولاتی دارد که روی پردهی سینماها آمدهاند. فیلم و سینما موجودیت مستقلی ندارد بلکه به دلیل وابستگی بیش از حدی که جلب مخاطب و از دست ندادن آنها دارد جزیی از استخوانبندی اجتماعی محسوب میشود. یک فیلم برای این که به محبوبیتی واقعی دست یابد، ابتدا باید باورپذیر باشد. کنشهای آن باید در محیطی бخ بدهند که...
[ادامه]
دیوید تامسن تاریخنگار و منتقد سینما میگوید: «یک فیلم به نوعی یک نشست یا دارویی است که به ما پیشنهاد میشود تا فرԵت سهیم شدن در چیزی شبیه به زندگی را پیدا کنیم. نه، خودش زندگی نیست: ما هیچ وقت جون کرافورد یا کلارک گیبل را ملاقات نمیکنیم. با این حال همراهشان هستیم. اگر مایل باشید میتوان فیلم و سینما را چیزی پنهان و زیرجلی دانست. سینما امری غیرمجاز است به این معنا که̠به دست نمیآید یا نابسنده و نارساست. سینما امری نیابتی است، فانتزی است و این میتواند خطرناک باشد. اما بهگونهای بیپروا فراتر از ایمان، اعتماد یا سنجش و قیاس است. سینما جهان را تغییر داده است. کاری که مخدرات یا حتی امور فوقطبیعی...
[ادامه]
1_2247.jpg)
.jpg)
.jpg)
