بازار گرمِ «فوق‌العاده»
جان‌دار به کارگردانی حسین امیری‌دوماری و پدرام پورامیری در چهارمین روز جشنواره با استقبال عموم تماشاگران روبه‌رو شد و کارش در پردیس سینمایی مگامال به سانس ویژه کشید. اما بازار متری شش‌ونیمِ سعید روستایی همچنان گرم است و در روز چهارم هم در سینما آستارای تهران سانس فوق‌العاده داشت.
در روز چهارم، چهار فیلم دیگر در سینمای اهالی رسانه روی پرده رفتند که در ادامه به‌ترتیبِ نمایش، کمی درباره آن‌ها و نظرات عمومی و صحبت‌های سازندگان‌شان می‌خوانید.
شب آفتابی؛ «حتی کارت گرافیک هم نداشتیم...»
احسان کرمی در آغاز نشست، درگذشت همسر علی نصیریان را تسلیت گفت و اعلام کرد که «قرار بود امروز برنامه‌ای برای حضور این بازیگر در پردیس ملت داشته باشیم که با این اتفاق منتفی شد.» اما علی مدنی درباره کارگردانی شب آفتابی گفت: «از سال 1384 فعالیت‌هایم را شروع کردم و بعد از سه ماه شکست خوردم. سال 88 یک بار دیگر دست به کار شدم و تصمیم گرفتم کاری کنم که سرمایه‌گذارها تشویق به ساخت انیمیشن شوند. به سازمانی پیشنهاد صد میلیونی دادم که در سال 92 شکست خورد. دلیل این شکست‌ها بی‌تجربگی ما در زمینه‌های مختلف بود... مثلاً یک شرکت هواپیمایی قطری بود که می‌خواست سرمایه‌گذاری کند اما به خاطر تحریم‌ها نمی‌توانستیم پول را منتقل کنیم. سال 92 بود که ساخت این فیلم را شروع کردیم. اما سه سال بعد تهیه‌کننده اول‌مان سرمایه‌اش را طلب کرد که خانم مشتاق جای‌گزین او شد.»
زهرا مشتاق در مقام تهیه‌کننده (که اغلب او را به عنوان خبرنگار می‌شناسند) گفت: «کار انیمیشن بسیار سخت است و سخت‌تر از آن قضاوت کردن است چون نمونه‌های خوب خارجی زیادند...» خب، قضاوت کردن که برای خیلی از دوستان و همکاران - به‌خصوص مجازی‌ها - کار سختی نیست اما این موضوع هم جای خود دارد که ما توقع نداریم از نظر فنی به تماشای انیمیشنی در حد نمونه‌های برتر جهانی بنشینیم و همین که ایده خوب و فیلم‌نامه درست و ذوقی در اجرا رؤیت شود برای خیلی از ما کافی است؛ اما متأسفانه اغلب همین عناصر وجود ندارند و بی‌تردید نمونه‌های برتر جهانی نه‌فقط فاقدشان نیستند بلکه قبل از هر چیز به خاطر همین داشته‌های به‌ظاهر ابتدایی و ساده‌شان تحسین می‌شوند. اما مدنی در بخشی از صحبت‌هایش درباره مشکلات فنی - با وجود اختصاص صد میلیون تومان (یا به عبارتی دویست میلیون نقدینگی) به پروژه - گفت: «آن قدر امکانات کم بود که حتی کارت گرافیک نداشتیم که بتوانیم خروجی (رندر) بگیریم... ناامید بودیم که یک شرکت ژاپنی نرم‌افزار بازی را منتشر کرد و ما توانستیم در حد امکاناتش از آن استفاده کنیم.»!
مسخره‌باز؛ «نمی‌دانید همکاری با آقای نصیریان چه‌گونه است و چه لذتی دارد، باید قدرشان را بدانیم»
علی مصفا نشست را این طور آغاز کرد: «واقعاً متأسفم از این‌که آقای نصیریان به دلیل فوت همسرشان همراه ما نیستند. حتی به این هم فکر کردیم که این جلسه را برگزار نکنیم اما به خاطر قول‌وقرارمان حاضر شدیم...» در ادامه غنی‌زاده درباره فیلم‌نامه چنین توضیح داد: «با چندپارگی فیلم‌نامه موافقم چون انتخاب من بوده است. تکرارهای زیادی که ممکن است خسته‌کننده باشند هم امری تعمدی است...» در واقع اگر فیلم را دوست داشته باشید همین تکرارهای نیمه اول، بیش‌تر از هر عامل دیگری توی ذوق‌تان می‌زند چون در ادامه می‌بینید که فیلم‌ساز توانایی عبور از آن‌ها و پیچیده کردن شرایط و مناسبات آدم‌ها و رویدادها در همین چاردیواری را خیلی خوب بلد است و توجیه‌هایی چون به دام افتادن در روزمرگی و ابسوردیسم و... هم تحمیلی به نظر می‌آیند چون کلیت فیلم در هر صورتی این‌ها را هم در خود دارد.
سهیل دانش‌اشراقی (طراح صحنه) تجربه‌اش را این طور توصیف کرد: «همکاری با آقای غنی‌زاده خیلی سخت و جذاب است. از او ممنونم که اجازه داد ذهنش را تصویر کنم. از آقای قاضی هم بابت نورپردازی فوق‌العاده فیلم تشکر می‌کنم که باعث شدند این طراحی‌های صحنه به‌زیبایی دیده شوند.» اما بعد از این‌که علی مصفا بودجه فیلم را چهار میلیارد تومان اعلام کرد، آرش آقابیگ (مسئول جلوه‌های ویژه میدانی) هم از جسارت تحسین‌آمیز غنی‌زاده در انتخاب چنین سوژه‌ای گفت. اما در پایان نشست، غنی‌زاده درباره علی نصیریان افزود: «شما گاهی صاحب چیزی می‌شوید که قبلش از نعمت وجود آن اطلاع نداشتید و بعد در خلوت خود به این فکر می‌کنید که اگر همچنان از این نعمت بی‌بهره می‌ماندید چه می‌شد. بارها از فکر این‌که ممکن بود تجربه همکاری با آقای نصیریان را نمی‌داشتم و متوجه نمی‌شدم که چه نعمتی را از دست دادم می‌ترسم. نمی‌دانید چه تجربه‌ای است و نمی‌دانید کار کردن با علی نصیریان چه لذتی دارد. واقعاً باید قدر ایشان را بدانیم.»
روزهای نارنجی؛ پایانِ شادِ روزگارِ تحمل‌ناپذیرِ زنِ سیسیفوسی!
در ادامه علی مصفا دلیل بازی در فیلم را «فیلم‌نامه جذاب» آن عنوان کرد و این‌که چنین شخصیت منفعلی برایش جذاب بوده است و خط داستانی هم با توجه به فیلم‌نامه‌های امروزی، قصه جدیدی داشته است: «...و سومین دلیلم، تصویری است که این فیلم از زن ایرانی می‌دهد. خیلی از فیلم‌ها زن ایرانی را تحت ظلم و کتک‌خور نشان می‌دهند و این نگاه متفاوت برایم جالب بود.» در هر صورت، هدیه تهرانی در این فیلم کاملاً بر خلاف شمایل و شخصیت افسونگرش در مسخره‌باز، یک زن عادی و سختکوش و خستگی‌ناپذیر است که در نهایت از نردبان ترس‌هایش بالا می‌رود!
زهرمار؛ «مرا بی‌رحمانه نقد کنید اما منصفانه»!
پیمان عباسی فیلم‌نامه‌نویس در مواجهه با این سؤال که «آیا این فیلم را کمدی می‌دانید؟» چنین توضیح داد: «زهرمار کمدی نیست و یک قصه کاملاً اجتماعی دارد و درباره معضل مواد مخدرست...» در ادامه شبنم مقدمی گفت که همیشه سعی می‌کند نقش‌های متفاوت را انتخاب کند و جواد نوروزبیگی (تهیه‌کننده) اشاره کرد که هزینه تولید فیلم حدود دو میلیارد و ششصد میلیون تومان بوده است.
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
