نشریه «ایندی‌وایر» هر هفته پرسشی برای تعداد انگشت‌شماری از منتقدان سینما مطرح می‌کند. اخیراً پرسیده است کدام یک از مجموعه فیلم‌های پول‌ساز یا به‌اصطلاح فرنچایزها باید برای همیشه از رده خارج شوند؟ و آن‌ها چنین پاسخ داده‌اند:
کارلوس آگیلار از «مووی‌میکر مگزین»، «رپ» و...
باید پیش از آن‌که ساخت سری فیلم‌های آواتار تبدیل به آرزوی تماشاگران شود، جلویش گرفته می‌شد؛ هرچند غرور جیمز کامرون این اجازه را نمی‌دهد. در کنار انتخاب عناوین مضحک برای قسمت‌های بعدی این مجموعه، دورنمای چهار فیلم دیگر بر اساس آواتار (2009) رکوردشکن اما عملاً فراموش‌شده بیش‌تر به این می‌ماند که کارگردان به جای پذیرفتن شکست، در نظر دارد آن را تبدیل به محصول مورد علاقه‌ی تماشاگران کند. با اطمینان می‌شود گفت بینندگانی هستند که این فیلم علمی‌خیالی با آن غریبه‌های آبی را عزیز بدارند (و باشند کسانی که در موقعیت‌هایی دوباره دی.وی.دی قدیمی این فیلم را تماشا کنند)، اما آیا این دلیل قانع‌کننده‌ای برای توجیه بودجه مورد نیاز برای تحقق رؤیای دستیابی به اسکار است؟ حتی اگر فیلم در گیشه شکست بخورد، کامرون شکست را نمی‌پذیرد و شاید به خاطر همین تولید چهار فیلم بعدی هم‌زمان با هم و با بودجه‌ای حدود یک میلیارد دلار کلید خورد. در این شرایط سختی که بر جهان حاکم است، مطمئناً راه‌های بهتری برای هزینه کردن چنین مبلغ هنگفتی وجود دارد تا این‌که آن را صرف پروژه پوچی کنیم که موفقیت یا عدم موفقیت آن مشخص نیست. تصور کنید که کاترین بیگلو چه تعداد فیلم مانند قفسه رنج/ مهلکه می‌تواند با این پول بسازد.
آندریا تامپسن، نویسنده مستقلِ «شیکاگو ریدر» و...
مایک مک‌گرانِگِن از «اسکرین رَنت» و...
به نظرم زمان توقف تولید سری فیلم‌های احضار فرا رسیده است. اولین فیلم بسیار عالی بود و فیلم دوم چندان بد نبود. اما بعد از آن فیلم‌های بی‌جایی ظاهر شدند که قصد ایجاد «جهان سینمایی» داشتند که خیلی مورد نیاز ما نیست. دو فیلم آنابل بر موضوع عروسکی تمرکز دارند که در نسخه اصلی فیلم حضوری کوتاه داشت. به‌تازگی با فیلم راهبه مواجه شدیم که اطلاعاتی درباره گذشته زن داخل نقاشی می‌دهد که به احضار2 برمی‌گردد. قسمت بعدی این فیلم درباره چه خواهد بود؟ فیلمی درباره چراغ‌قوه‌ای که قهرمان داستان راهبه در دست داشت؟
کورتنی هوارد، نویسنده مستقل «ورایتی» و...
توطئه‌آمیز فرنچایزی است که در کم‌تر از هشت سال از ترسناک‌ترین فیلم دنباله‌دار به چرندترین فیلم تبدیل شد. در آخرین فیلم این سری به نام توطئه‌آمیز: آخرین کلید شخصیت تبهکاری حضور دارد به نام صورت‌کلیدی (واقعاً؟ کلید. صورت.). نسخه اصلی که در سال 2008 پخش شد به‌راستی مانند کارخانه تولید کابوس بود؛ فیلمی که کارگردان جیمز وان و نویسنده لی وانل برای جستن تماشاگر از روی صندلی تصویر نوآورانه‌ای را به ترس‌های ذهنی وارد کردند و هراس‌های کوچک والدین را به صحنه‌های تکاپوی اشباح در سایه، صدای شبح‌واری روی مونیتور مراقبت از کودک و شکار ارواح پلید در روز اضافه کردند. از آن زمان تا کنون این فرنچایز تنزل شدیدی داشته است و سازندگان این مجموعه فیلم‌ها درنیافتند که فیلم‌های ترسناکی که در حول محور خانه و خانواده رخ می‌دهد دیگر توشه چندانی برای ساخت سری بعدی در اختیارشان قرار نمی‌دهد؛ و می‌بینیم در توطئه‌آمیز3 به‌کل فراموش شده است تا موردی ترسناک یا به‌یادماندنی اضافه کنند و مشکل چهارمین قسمت، هم وجود شخصیت تبهکار مزخرف و هم برحسب اتفاق زن‌ستیز بودن آن است؛ موفقیتی که استودیو تصور می‌کند این فیلم می‌تواند برایش کسب کند در حقیقت بدجور فرسوده است و به اسب مرده‌ای می‌ماند که جسم در حال فسادش را باید زیر خاک برد.
کریستوفر لووِلین رید از «فیلم فستیوال تودی» و...
مونیک جونز از «اسلش‌فیلم» و...
از آن‌جایی که من هوادار کتاب و فیلم پارک ژوراسیک هستم به‌طور قطع از فرنچایز جدید دنیای ژوراسیک بیزارم. ناراحتی من در خصوص کالین ترورو است که تصور می‌کند فیلم‌نامه دنیای ژوراسیک او والاتر از آن چیزی است که هست. اولین قسمت بیش از اندازه شبیه فیلم پارک ژوراسیک بود و دومین فیلم به‌حدی از آن فاصله گرفته بود که می‌توان گفت سازنده فیلم به معنای واقعی کلمه سعی در نابود کردن آن پارک و حیواناتش داشت تا ما را به موقعیت فیلم سیاره میمون‌ها پرتاب کند. آیا باید انتظار داشته باشیم تا در فیلم سوم حیوانات در حرف زدن مهارت بیش‌تری کسب کنند و اجتماعی تشکیل بدهند و عنوان فیلم چنین باشد: جنگ برای سیاره میمون‌ها؟ امیدوارم این طور نباشد. حداقل امیدوارم که همگی بتوانیم اعتراف کنیم که دفاع از سازمان حمایت از دایناسورها بدترین توجیه ممکن است. ایان مالکوم درست می‌گفت که آن‌ها در تلاش بودند اشتباه‌های بشریت در چیزهایی را که خلق کرده‌اند درست نشان بدهند و تا حدودی هنوز این مسأله به‌نوعی ارائه می‌شود که ما باید به آن توجه کنیم. خیلی چیزها درباره این فیلم می‌توانم بگویم مثلاً این‌که به نظر می‌رسد دایناسورهای هیبریدی فیلم دنیای ژوراسیک: پادشاهی سقوط‌کرده تنها برای افزایش فروش دایناسورهای اسباب‌بازی هستند. خلاصه: این فرنچایز با آن دایناسورهایش باید از میان برداشته شود.
دنیل ژویو، نویسنده مستقل «مووی‌میکر مگزین»، «ونیتی فر» و...
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
