ماهنامه سینمائی فیلم

تسخیرشده و ملعون!

میز خبر: نگاهی به تازه‌ترین رویدادهای سینمای جهان

گردآوری و ترجمه رضا حسینی

جیمز کامرون

آیا جیمز کامرون دوباره تاریخ را می‌نویسد؟
جیمز کامرون به‌تازگی برای انجام کاری که خوب بلد است یعنی فروش سه‌بعدی، به «ویوید سیدنی» رفته که در گفت‌وگویی به موارد جالب توجهی درباره پروژه‌های سینمایی جدیدش اشاره کرده است. کامرون که آینده فعالیت‌های سینمایی‌اش را بر فناوری بنیان گذاشته است، در حال حاضر درگیر تولید نه یکی، نه دوتا، نه سه‌تا بلکه چهار دنباله بر بزرگ‌ترین فیلم تاریخ سینما آواتار (2009) است. با این‌که ممکن است خط داستانی او برای فروش این دنباله‌ها کافی به نظر برسد اما دلیل اصلی مشارکت همه در فیلم‌های جدید کامرون به این موضوع برمی‌گردد که او با فناوری چه کارهایی می‌تواند انجام بدهد. کامرون فکر می‌کند دنباله‌های آواتار به اندازه فیلم اصلی در یک دهه پیش، انقلابی و پیشگامانه خواهند بود: «این فیلم‌ها بهترین توانایی من را نشان می‌دهند و بهترین نمونه‌های فیلم سه‌بعدی هستند که امکان ساخت‌شان تا امروز میسر شده است. این اتفاق شامل همکاری با متخصصان «دالبی سینما» هم می‌شود که به نمایش «های داینامیک رِنج»ی رسیده‌اند که می‌تواند 16 فوت‌لمبرت از نور را بر یک پرده سه‌بعدی پخش کند که واقعاً یک انقلاب است. شما در حالت طبیعی به تصویری نگاه می‌کنید که 3 فوت‌لمبرت نور دارد. پس این تجربه‌ای است که شما باید در سالن سینما آن را به دست بیاورید؛ و همان چیزی است که فیلم‌ها باید آن طور دیده شوند.» کامرون در ادامه این طور حرف‌هایش را جمع‌وجور می‌کند: «من یک چیز را تضمین می‌کنم: آواتار 2 و 3 و 4 و 5 سه‌بعدی خواهند بود و باشکوه و عالی دیده خواهند شد.» اما کامرون در زمینه تحقیقاتش پیرامون هوش مصنوعی نیز حر‌ف‌های جالبی دارد: «پژوهشگران زیادی هستند که می‌گویند ما سعی می‌کنیم یک شخص را خلق کنیم؛ و منظور آن‌ها از این، آفرینش خودآگاهی و هویت است، موجودی با ضمیر و زندگی و اهداف و احساسات خودش. این خوب است اما چه‌طور می‌خواهید این فرد را کنترل کنید؟ و آن‌ها بر خلاف آن‌چه گفته‌اند، این جواب ساده‌انگارانه را می‌دهند: خب، خیلی راحت است چون ما اهداف این هوش مصنوعی را خودمان تعریف می‌کنیم! انگار آن‌ها نمی‌توانند این سؤال را از خودشان بپرسند که برای چه مدتی این موجود باهوش‌تر و برتر، برده آن‌ها خواهد بود؟ من فکر می‌کنم شاید چیزی در حدود چهل‌پنجاه ثانیه!» این طور به نظر می‌رسد که خالق ترمیناتور و شبکه «اسکای‌نت» نگران واقعیت پساآخرالزمانی است که دارد وقوع آن را به چشم می‌بیند. پس باید امیدوار باشیم که او بیش‌تر در زمینه سه‌بعدی تبحر داشته باشد چون اگر در خصوص روبات‌ها هم درست گفته باشد، کارمان تمام است!

دی‌پالما،‌ هالیوودِ هیولایی و فیلم ترسناکی بر اساس واینستین!
ظاهراً براین دی‌پالما دل خوشی از هالیوود و صنعت فیلم‌سازی ندارد. او پس از دهه‌های پربار 1970 و 80 و فیلم‌های دیدنی‌ای مثل صورت زخمی، کری و تسخیرناپذیران، سال‌هاست که موفقیت‌های بزرگ گذشته‌اش را تکرار نکرده است. او در طول یک دهه گذشته فقط یک فیلم در اکران داشته است. حتماً دلیل خوبی برای کم‌کاری دی‌پالما وجود دارد که طبق گفته خودش این است: «هالیوود تغییر کرده است.» به هر حال دی‌پالما با فیلم‌نامه جدیدی که از رسوایی هاروی واینستین الهام گرفته است، قصد بازگشت به ژانر وحشت را دارد. این کارگردان سرشناس که با این ژانر بیگانه نیست و فیلم تماشایی کری (1976) را در کارنامه دارد، به روزنامه فرانسوی «پاریسی» گفت که قصد دارد از ماجرای رسوایی تهیه‌کننده هالیوودی به عنوان سوژه فیلم جدیدش استفاده کند. البته شخصیتی در این فیلم به نام واینستین حضور نخواهد داشت اما او الهام‌بخش داستان خواهد بود. دی‌پالما چنین توضیح داده است: «من درباره این پروژه با یک تهیه‌کننده فرانسوی در حال مذاکره هستم. شخصیت من هاروی واینستین نام‌گذاری نخواهد شد اما فیلم ترسناکی است درباره یک متجاوز در صنعت فیلم‌سازی.» با وجود این، فیلم دی‌پالما تنها پروژه‌ای نیست که این روزها واینستین و پرونده‌اش را دستمایه خود قرار داده است. دیوید مَمِت، نمایش‌نامه‌نویس تحسین‌شده هم روی نمایش‌نامه‌ای برای برادوی کار می‌کند. دی‌پالما در حالی درگیر این پروژه جدید شده است که فیلم جدیدی با نام دومینو را هم کامل کرده است و در صف اکران دارد. نیکلای کاستر والدو، کاریس فون هاوتن و گای پیئرس از بازیگران اصلی این فیلم هستند که بر خلاف شایعه‌هایی که درباره اولین نمایش جهانی‌اش در جشنواره کن به گوش می‌رسید، از این رویداد سینمایی بزرگ جا ماند. دی‌پالما دومینو را پروژه‌ای توصیف کرده است که با حداقل سرمایه به سرانجام رسیده است و برخی عواملش هیچ دستمزدی برای کارشان دریافت نکرده‌اند! «تهیه‌کننده به من دروغ گفت و این طور شد که برخی عوامل هرگز پولی دریافت نکردند. از این رو، شاید این پروژه هرگز به نمایش درنیاید.» در واقع مسأله اصلی در گفت‌وگوی تازه دی‌پالما هم این است که چنین شرایطی او را از وضعیت فعلی هالیوود ناامید کرده است. او می‌گوید دایناسورها و ابرقهرمان‌ها یورش آورده‌اند و دیگر نمی‌شود فیلم‌های «جدی» ساخت؛ و در واقع به خاطر ساختار ماشینی استودیوهای بزرگ است که او از آن‌ها دوری می‌کند. به طور طبیعی، مصاحبه‌کننده از دی‌پالما سؤال کرده است که تمایلی به همکاری و ساختن فیلمی برای نتفلیکس دارد که معروف است به دادن آزادی کامل به فیلم‌سازان؟ و او چنین پاسخ داده است: «بله، اما من یک پرده بزرگ هم می‌خواهم...» پس فعلاً نباید انتظار داشته باشیم که دی‌پالما هم مانند مارتین اسکورسیزی به نتفلیکسی‌ها ملحق شود.

کارگردان برنده نخل طلا با «قتل سوم» به آمریکا می‌رود!
فیلم‌ساز مؤلف محبوب ژاپنی هیروکازو کورئیدا که به‌تازگی نخل طلای جشنواره کن را برای جدیدترین فیلمش یعنی درام اومانیستی دله‌دزدها برنده شده است، با فیلم کاملاً متفاوتی به سینماهای آمریکا خواهد رفت: درام دادگاهی سرد قتل سوم که سال گذشته اولین نمایش جهانی‌اش را در جشنواره ونیز پشت سر گذاشت و تغییر ضرباهنگی را در کارنامه کورئیدا به نمایش گذاشت؛ فیلم‌سازی که با درام‌های عمیقاً احساسی خود شناخته می‌شود که معمولاً به احساسات میان‌فردی و دگرگونی‌های خانوادگی می‌پردازند. البته این‌ها به معنی این نیست که قتل سوم برخی از شالوده‌های سینمای کورئیدا را در خود ندارد؛ مؤلفه‌هایی که از جمله آن‌ها می‌توان به کاوش زیرکانه در سرگشتگی‌های اخلاقی اشاره کرد که در این فیلم به‌واسطه یک پرونده جنایی غامض مطرح می‌شود. نقش وکیل زبده، شیجِمورای، را فوکویاما ماساهارو بازی کرده است که پیش از این در فیلم دیگری از کورئیدا پسر کو ندارد نشان از پدر (2013) هم بازی کرده بود. این وکیل، مسئول دفاع از جنایتکار سالخورده‌ای به نام میسومی (یاکوشو کوجی) می‌شود که به دومین قتلش متهم شده است. شانس وکیل برای پیروزی در این پرونده زیاد نیست چون میسومی همین طور به جنایت‌های خود اعتراف می‌کند تا این‌که متهم، حقایق غیرمنتظره‌ای را برملا می‌کند که می‌توانند نه‌فقط محاکمه بلکه دریافت‌های خودش را هم تغییر بدهند. قتل سوم در جوایز آکادمی ژاپن (معادل اسکار در این کشور) برنده شش جایزه از جمله بهترین فیلم، کارگردان و فیلم‌نامه شد. اکران محدود این فیلم از 20 ژوییه (29 تیر) در سینماهای آمریکای شمالی آغاز خواهد شد.

بازسازی «کلاغ» یک بار دیگر به بن‌بست رسید!
بله، شما با یک خبر و مقاله قدیمی روبه‌رو نیستید! امروز خبر رسید که بازسازی کلاغ یک بار دیگر به درهای بسته خورده و این پروژه دوباره بایگانی شده است. جالب بود که این دفعه طرفداران مجموعه کتاب‌های مصور جیمز اوبار و فیلم کلاسیک-کالت برندن لی تصور می‌کردند که این بازسازی واقعاً تولید می‌شود و رنگ پرده را خواهد داد. به گزارش «ددلاین» جیسن موموآ بازیگر و کورین هاردی کارگردان از پروژه خارج شده‌اند. این اتفاق در پی بی‌میلی کمپانی سونی در اکران فیلم روی داد که با ساموئل هدیده به اختلاف‌های هنری و مالی برخورد؛ کسی که کمپانی‌اش حقوق فیلم را در اختیار دارد و سرمایه‌گذار این پروژه هم بود. خلاصه این‌که، پروژه بازسازی کلاغ دوباره بدون بازیگر و کارگردان و پخش‌کننده شده است.

مشکل مارول با شخصیت‌های زن!
حدود یک دهه است که جهان سینمایی مارول از راه رسیده است اما این فرنچایز سینمایی عظیم، وقتی بحث برابری جنسیت‌ها در سینما به میان می‌آید، هنوز کارهای بسیاری برای انجام دارد. «دیجیتال اِسپای» تک‌تک فیلم‌های مارول را بر اساس زمانی که زنان در آن‌ها بر پرده ظاهر می‌شوند، رده‌بندی کرده است و جالب این‌که حتی یک فیلم از نوزده فیلم هم زنان را در بیش از چهل درصد مدت زمانش در خود ندارد. این در حالی است که درست مثل فیلم‌های جنگ‌های ستاره‌ای دیزنی، دوتا از سودآورترین فیلم‌های مارول، برخی از قوی‌ترین نماینده‌های زن این فرنچایز را در خود جای داده‌اند. بلک پنتر در صدر فهرست قرار می‌گیرد و در چهل درصدش، زنان بر صحنه حضور دارند (54 دقیقه از 134 دقیقه). انتقام‌جویان: جنگ ابدیت در جایگاه دوم قرار گرفته است و 34 درصدش (51 از 149 دقیقه) به حضور شخصیت‌های زن اختصاص دارد. اما بدترین فیلم، کاپیتان آمریکا: اولین انتقام‌جو است که شخصیت‌های زن در کم‌تر از چهارده درصد فیلم ظاهر می‌شوند. اما این طور به نظر می‌رسد که اوضاع در حال تغییر است و مارول در مسیر درستی قرار گرفته است چون ماه مارس 2019 کاپیتان مارول به‌راحتی در صدر این فهرست قرار می‌گیرد برای این‌که اولین ابرقهرمان زن را در نقش اصلی به خود می‌بیند. ماه آینده هم اَنت‌من و واسپ به نمایش عمومی درمی‌آید که امیدواریم اِوَنجِلین لی‌لی در بیش از پنجاه درصدش حضور داشته باشد.