ماهنامه سینمائی فیلم

تبعیض و تعصب

میز خبر: نگاهی به رویدادهای سینمای جهان

گردآوری و ترجمه سارا مهرابی

نامداران سینما در «سُهره‌ی طلایی»
سُهره‌ی طلایی (گلدفینچ) فیلمی درباره پسری نوجوان به نام تئودور دکر (انسل الگورت) است که به‌طور غم‌انگیزی مادرش را در حمله‌ای تروریستی در موزه هنر متروپولیتن نیویورک از دست می‌دهد. به‌دنبال آشفتگی و پریشانی پیش آمده تئودور «سهره طلایی» تابلوی هنری گران قیمت (اثر کارل فابریتیوس نقاش هلندی) را می‌دزدد و در ادامه ماجرا می‌بینیم خانواده‌ای ثروتمند سرپرستی او را می‌پذیرد. پس از این واقعه، زندگی تئودور در مسیر جدیدی قرار می‌گیرد؛ او دچار اندوه و حس گناه می‌شود و کم‌کم به حال‌وهوای تازه، رستگاری و حتی عشق دست می‌یابد. سهره طلایی که تئودور در روز حادثه می‌دزدد؛ نمادی از تداوم امید در برابر پیامدهای آن روز هولناک است. فیلم داستانی چندلایه و پر پیچ‌وخم دارد و وفادار به متن رمانی به همین نام نوشته‌ی دونا تارت که او سال 2014 جایزه پولیتزر را به‌خاطر این رمان دریافت کرد. اما سُهره‌ی طلایی ارزش دیدن دارد؟ بله، باتوجه به دخیل بودن چهره‌های نامدار در این پروژه قطعا ارزشش را دارد. رمان سُهره‌ی طلایی به مدت 30 هفته در صدر پرفروش‌ترین‌ها در فهرست نیویورک تایمز بود و این دلیل خوبی برای ساختن فیلمی براساس آن است. نکته مهم‌تر که بدون شک باعث زیبا شدن فیلم و چشم‌نواز بودن برای بینندگان می‌شود آن است که راجر آلکساندر دیکینز مدیر فیلم‌برداری پروژه است. او پیش از این فیلم‌برداری بلید رانر 2049 را در سال 2017 برعهده داشت و برای آن جایزه اسکار بهترین فیلم‌برداری را گرفت و همین باعث می‌شود ما به تمام جزییات ترکیب‌بندی سُهره‌ی طلایی توجه داشته باشیم. جان کرولی که کارگردانی چند قسمت از فصل دوم کاراگاه حقیقی را برعهده داشت و جایزه بفتا را برای بروکلین به‌دست آورد، این فیلم را کارگردانی می‌کند. پیتر استراگان، نامزد دریافت جایزه اسکار برای فیلم بندزن، خیاط، سرباز جاسوس، بازنویسی فیلم‌نامه را انجام داده و ما می‌توانیم در فصل جوایز شاهد یک رقابت بزرگ باشیم. نیکول کیدمن، برنده اسکار، سارا پالسون، برنده گولدن گلوب، در کنار فین ولفهارد، انسل الگورت، لوک ویلسون و جفری رایت بازیگران سُهره‌ی طلایی هستند و طبق برنامه فیلم 21 شهریور بر پرده سینما می‌رود.

ورود خانم‌ها ممنوع!
شاید تصور شود که استودیوهای فیلم‌سازی برای همکاری با ایوا دوورنی، کارگردان زن سیاه‌پوست آمریکایی و نامور، سرودست می‌شکنند اما بر اساس گفته‌های او این تصور اشتباه است. اغلب آثار این کارگردانِ نامزد جایزه اسکار 99 درصد با کیفیت‌تر از چرندیاتی است که سالانه در هالیوود ساخته می‌شود، اما به گفته‌ی دوورنی، هنوز هم برای کارگردانی فیلم‌هایی که او دوست دارد در ساخت آن‌ها سهیم باشد پیشنهادی دریافت نمی‌کند، درحالی که به‌نظر می‌رسد در سال‌های اخیر هالیوود برای پذیرش زن‌ها و رنگین‌پوستان سخت‌گیری کم‌تری می‌کند. دوورنی در گفت‌وگویی با گاردین درباره سریال وقتی آن‌ها ما را می‌بینند و درباره کار کردن به‌عنوان کارگردان زن سیاه‌پوست در صنعتی که تحت سیطره مردان پیر سفیدپوست است، گفت: «دوست دارم کارگردانی انواع ژانرهای سینمایی را تجربه کنم اما پیشنهاد چندانی دریافت نمی‌کنم و پیشنهادهایی هم که به من می‌شود موضوع‌هایی مربوط به تاریخ یا زنان و سیاه‌پوستان است؛ برای نمونه، با آن‌که دوست دارم جان ویک 3 را کارگردانی کنم اما کارگردانی این فیلم را به من نمی‌دهند. دوست خوبی دارم که دومین بخش از جنگ ستارگان را کارگردانی می‌کند و با این کار پوزه خیلی‌ها را به خاک می‌مالد و دوست دیگرم که کارگردانی دنیای غرب را برعهده دارد. آیا این تعداد کارگردان زن برای سینمای ما کافی است؟ نه و دلیلش این نیست که زنان علاقه‌مند یا توانا کم داریم». حرف‌های دوورنی ما را یاد آن‌چه جیسون بلوم سال گذشته گفت می‌اندازد، «کارگردان‌های حرفه‌ای زن بسیار کم هستند و حتی تعداد محدودی از آن‌ها علاقه به ژانر وحشت دارند»؛ بلوم بیش‌تر برای تهیه فیلم‌های ترسناک (هالووین) برای مخاطب‌های سینما آشناست. گفته‌های بلوم واکنش‌های بسیاری به همراه داشت و در صف اول اعتراض‌ها کارگردان‌های زن قرار داشتند که اشتیاق‌شان را برای همکاری با استودیوی بلام‌هَوس، سازنده فیلم‌های ترسناک، اعلام کردند (بلوم بر اثر این واکنش‌ها از گفته‌اش عذرخواهی کرد). اگر دوورنی فیلم‌ها و سریالی چون سلما، شیاری در زمان و وقتی آن‌ها ما را می‌بینند بسازد و انصافا خوب هم کارگردانی کند، دلیل نمی‌شود تصور کنیم او مخالف با انواع ژانر در سینما است و علاقه‌ای به شراکت در آن‌ها ندارد. توانایی‌های این کارگردان زبان زد خاص و عام شده و قابل انکار نیست در نتیجه برادران وارنر کارگردانی خدایان جدید، براساس کتاب مصور جک کربی، را به او سپرده‌اند. از کجا پیدا روزی او راه را برای دیگر زنان سیاه‌پوست هموار نکند و کارگردانی فیلم گان-فویی مانند جان ویک به یک زن رنگین‌پوست نرسد. پخش وقتی آن‌ها ما را می‌بینند از 10 خرداد در نتفلیکس آغاز شده است.

بایکوت ایالت جورجیا
میراندا بِیلی، تهیه‌کننده فیلم مرد همه‌کاره، در پی وضع قانون سقط جنین در ایالت جورجیا از پروژه عاشقانه و علمی تخیلی کپسول زمان که قرار بود ماه آینده در این ایالت فیلم‌برداری شود کنار کشید. نماینده‌ای از جانب بِیلی گفت: «از آن‌جایی که قرار بود کپسول زمان در جورجیا ساخته شود و بِیلی معتقد است زن‌ها باید درباره چنین مسائلی خودشان تصمیم‌گیری کنند، او تصمیم گرفت از تولید پروژه دست بکشد». اِروان مارشال و چاد فایفر با همکاری هم فیلم‌نامه را نوشته‌اند، میراندا بِیلی تهیه‌کنندگی را برعهده داشت و کُلد آیرن پیکچرز تولید فیلم را سرپرستی می‌کند؛ برایانا هیلدبرند، ستاره فیلم ددپول و تاد گرینل بازیگران فیلم خواهند بود. کپسول... داستان سیاستمدار از کار افتاده‌ای را روایت می‌کند که 20 سال پس از رفتن‌اش باز می‌گردد و درحالی که چهره‌ای جوان یافته اولین دیدار عاشقانه با همسرش را به چشم می‌بیند. سرمایه‌گذارهای فیلم پایبند به انجام پروژه هستند و به‌نظر می‌رسد آن‌ها سعی دارند جایگزینی برای بِیلی پیدا کنند. مشخص نیست که آیا بازیگران نقش اول در ساخت فیلم همکاری داشته باشند یا از بِیلی پیروی کنند. در پی آن‌که ایالت جمهوری‌خواه جورجیا قانون «تپش قلب جنین» که مخالف سقط جنین پس از 6 ماهگی است را وضع کرد، تعدادی از استودیوهای مهم در هالیوود مانند وایکوم، والت دیزنی، سی‌بی‌اس و وارنرمدیا (شرکتی متشکل از اچبیاو، ترنر و برادران وارنر) اعلام کرده‌اند از تولید فیلم در این ایالت صرف‌نظر می‌کنند. در چند ایالت دیگر آمریکا قانون ممنوعیت سقط جنین وضع شده است و درنتیجه واکنش‌های شدیدی به‌همراه داشته و عده‌ای از سینماگران قصد تحریم این ایالت‌ها را دارند.

مخلوقات هایائو میازاکی در پارک موضوعی
استودیو جیبلی که هایائو میازاکی آن را بنا نهاد و یکی از کانون‌های انیمیشن‌سازی جهان است، بعد از مدت‌ها تصمیم گرفته تا با شریک‌های محلی‌اش اولین پارک موضوعی را در این کشور بسازد. فرماندار شهر آیچی و روزنامه چونیچی شیمبون، جیبلی را در ساخت این پارک کمک می‌کنند. این پارک موضوعی در محل برگزاری اکسپو 2005 ژاپن برپا می‌شود؛ در این سال نمایشگاهی 185 روزه در مساحت 460 هکتار برگزار شد و نزدیک به 22 میلیون بازدیدکننده را به خود جلب کرد. در کنفرانس خبری که روز جمعه در توکیو انجام شد توشیو سوزوکی، تهیه‌کننده و یکی از افراد کلیدی جیبلی، هِدیاکی اُمُرا، فرماندار آیچی و مدیر عامل روزنامه چونیچی شیمبون، درباره جزییات پروژه صحبت کردند. طبق برنامه قرار است پارک موضوعی در پاییز سال 2022 افتتاح شود و سال بعد از آن قسمت دیگری به همان‌جا اضافه شود؛ میزان بودجه ساخت‌و‌ساز اعلام نشده است. استودیو جیبلی بخش خلاقیت و ابتکار پروژه را در دست می‌گیرد. پنج تم مختلف برای پنج ناحیه از پارک مشخص شده؛ دو تم براساس کارتون‌های هایائو میازاکی، قصر متحرک هاول و شاهزاده خانم مونونوکه و بقیه براساس فیلم‌های استودی جیبلی هستند. سوزوکی درباره میازاکی به شوخی به خبرنگاران گفت: «او واقعا نگران پارکی است که ما می‌خواهیم بسازیم. او اصلا نمی‌تواند کاری را به دیگران محول کند. او پیر مرد فضولی است!؛ میازاکی الان درحال کارکردن بر روی اثری جدید است. گورو میازاکی، تنها پسر میازاکی، به‌سختی درحال کار کردن روی پروژه پارک است و از آن نوع آدم‌ها نیست که از راه دور دستور بدهد، بلکه از نزدیک کار را زیر نظر می‌گیرد و به زیر دست‌ها امر و نهی می‌کند». انیمیشن شهر اشباح اثر هایائو میازاکی 18 سال پیش در ژاپن و بسیاری از کشورها اکران شد و حالا برای نخستین بار، 31 خرداد برپرده سینماهای چین می‌رود.