در سینمای هند مانند خیلی از کشورهای دیگر بازیگران زن به دو دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند. برخی اساساً بازیگر نیستند و این را صاحبان صنعت سینمای این کشور به خوبی می‌دانند و انتظار ندارند که چنین چهره‌هایی بتوانند نقش‌های ماندگاری بازی کنند. در مواردی برخی از این دسته از بازیگران یا به عنوان بازیگر مهمان یا «آیتم گرل» در فیلم‌هایی ظاهر می‌شوند و همواره در جشنواره‌های سینمایی حضور دارند اما تقریباً هیچ‌گاه جایزه‌ای نمی‌گیرند اما در این میان چند چهره‌ی سینمایی را سراغ داریم که نقش‌هایی گاه به شدت دشوار را با مهارت بازی کرده‌اند که با عکس‌العمل همواره مثبت مخاطبان سینمای هند روبرو شده‌اند. نام‌هایی مانند مدهوری دیکشیت، کاجول، رانی موکرجی، اورمیلا ماتونکار، شیلپا شتی، ویدیا بالان یا پریانکا چوپرا، در شمار بازیگران دوران معاصر سینمای هند هستند که بازی‌های درخشانی از خود به یادگار گذاشته‌اند و برخی با این که از حجم فعالیت‌های‌شان کاسته‌اند، همچنان از آن‌ها به عنوان ستارگان سینمای این کشور یاد می‌شود.
مدهوری دیکشیتدرواقع یک دوجین بازی ماندگار در سینمای این کشور دارد که از میان آن‌ها می‌توان به آثاری مانند تیزاب (1988)، دل (1990)، تبهکار (1993)، چه نسبتی با شما دارم (1994)، سرانجام (1994)، دل دیوانه است (1997)، صدایم کن (2000)، شرم (2001) و دوداس (2002) اشاره کرد. یکی از ویژگی‌های بازی‌هایش را می‌توان مکث‌ها و نگاه‌هایش دانست و این نکته که همراه با بازیگری مانند کاجول می‌توان او را از معدود بازیگران زن دانست که توانایی بازی جدی و کمیک را در یک داستان واحد دارند. با این حال نقش چاندارا موکی در دوداس که درواقع این یکی از واپسین نقش‌های ماندگار او در سینمای هند نیز محسوب می‌شود؛ نقشی درام است که مدهوری با هشیاری آن را اجرا می‌کند. این نقش درواقع نقش اصلی زن در داستان این فیلم نیست و نقش پارو اصلی زن (پارو) را آشواریا رای بچن برعهده دارد که سکانس رویارویی آن‌ها کلاس متفاوت دو بازیگر را به نمایش می‌گذارد. در همین سکانس مورد اشاره، مدهوری از مکث‌ها، نگاه‌ها و حتی بغض کردن‌هایش برای آفرینش نقش زنی استفاده می‌کند که نباید هیچ وقت عاشق مردی بشود چون در طالع او چنین چیزی وجود ندارد. او پیش از این در فیلم شرم که نگاهی غمخوارانه به زندگی زنان جامعه‌ی هند دارد، در نقش جانکی بازیگر تئاتر که دلبسته‌ی یکی از همبازی‌های مردش شده و مردم به او حمله کرده و از پایش درمی‌آورند؛ یکی از دشوارترین نقش‌هایش را ارائه می‌کند.
شیلپا شتی بازیگر دیگری است که بازیاش در بار دیگر همدیگر را خواهیم دید (2004) در شمار بازی‌های درخشان در سال‌های اخیر سینمای هند تلقی می‌شود. او در این فیلم نقش تمنا را بازی می‌کند، دختری که ناخواسته و بی‌خبر از همه جا به ایدز مبتلا می‌شود و حالا باید همراه وکیلش برای دفاع از حقوق اجتماعی‌اش و بازگشت به کارش تلاش کند. بخش اعظمی از فیلم در دادگاه می‌گذرد و تمنا باید از خودش دفاع کند. بازی شتی در این سکانس‌ها به شدت باورپذیر و ادای دیالوگ‌هایش و عصبیت‌هایش کاملاً در خدمت فضاسازی فیلم قرار دارند.
این چند ستاره‌ی سینمای هند که به شکلی فشرده به بازی‌هایشان اشاره شد، تنها چند نمونه از زنان بازیگری هستند که استانداردهای بازیگری زنان در سینمای هند را ارتقاء داده و توانسته‌اند تصویری دیگرگونه از زنان بازیگر در سینمای این کشور ارائه کنند؛ تصویری که حتی در سینمای کلاسیک هند کمتر به زنان واقعی شباهت داشت و همین به مراتب امکان مانور بازیگران زن را از آن‌ها می‌گرفت.
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
